بیماری مِنییِر
بیماری منییر که بعضی اوقات منیر نوشته می شود یک اختلال در گوش داخلی است که می تواند منجر به سرگیجه و کم شنوایی شود. در بیشتر موارد، بیماری منیر تنها یک گوش را درگیر می کند. بیماری منییر در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما معمولاً بین سنین جوانی و میانسالی شروع می شود. این یک بیماری مزمن در نظر گرفته می‌شود، اما درمان‌های مختلف می‌توانند به تسکین علائم و به حداقل رساندن تأثیر طولانی‌مدت بر زندگی شما کمک کنند.
نشانه های بیماری منییر چیست؟
آنچه که خواهید خواند:
علائم بیماری منییر
علائم و نشانه های بیماری منیر عبارتند از:
- دوره های مکرر سرگیجه. شما یک حس چرخش دارید که خود به خود شروع و متوقف می شود. دوره‌های سرگیجه بدون هشدار اتفاق می‌افتند و معمولاً 20 دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشند، اما بیش از 24 ساعت طول نمی‌کشد. سرگیجه شدید می تواند باعث تهوع شود.
- کم شنوایی. کم شنوایی در بیماری منیر ممکن است به خصوص در اوایل نوسانی باشد. در نهایت، اکثر افراد دچار درجاتی از کم شنوایی دائمی می شوند.
- صدای زنگ در گوش (وزوز گوش). وزوز گوش عبارت است از درک صدای زنگ، وزوز، غرش، سوت یا خش خش در گوش.
- احساس پری در گوش. افراد مبتلا به بیماری منیر اغلب در گوش آسیب دیده احساس فشار می کنند.
پس از یک دوره، علائم و نشانه ها بهبود می یابند و ممکن است برای مدتی به طور کامل ناپدید شوند. با گذشت زمان، دفعات حملات سرگیجه ممکن است کاهش یابد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر علائم بیماری منیر را دارید به پزشک مراجعه کنید. این مشکلات می تواند ناشی از بیماری های دیگر باشد و تشخیص دقیق در اسرع وقت بسیار مهم است.
علل بیماری منییر
علت بیماری منییر ناشناخته است. به نظر می رسد علائم بیماری منیر به علت مقدار غیر طبیعی مایع (آندولنف) در گوش داخلی باشد، اما مشخص نیست چه چیزی باعث این اتفاق می شود.
عواملی که بر مایع گوش داخلی تأثیر می گذارد و ممکن است در ایجاد بیماری منیر نقش داشته باشد عبارتند از:
- تخلیه نامناسب مایع گوش داخلی، شاید به دلیل انسداد یا ناهنجاری آناتومیک
- پاسخ ایمنی غیر طبیعی
- عفونت ویروسی
- زمینه ژنتیکی
از آنجایی که هیچ علت واحدی شناسایی نشده است، این احتمال وجود دارد که بیماری منیر از ترکیبی از عوامل ایجاد شود.
عوارض بیماری منییر
اپیزودهای غیرقابل پیش بینی سرگیجه و احتمال کم شنوایی دائمی می تواند از سخت ترین مشکلات بیماری منییر باشد. این بیماری می تواند به طور غیرمنتظره ای زندگی شما را مختل کند و باعث خستگی و استرس شود. سرگیجه می تواند باعث از دست دادن تعادل شود و خطر افتادن و تصادف را افزایش دهد.
تشخیص بیماری منییر
پزشک شما یک معاینه انجام می دهد و یک سابقه پزشکی می گیرد. تشخیص بیماری منیر به موارد زیر نیاز دارد:
- داشتن حداقل دو دوره حمله سرگیجه که هر کدام 20 دقیقه یا بیشتر طول می کشد اما بیش از 12 ساعت طول نمی کشد.
- کاهش شنوایی که با آزمایش شنوایی تایید می شود.
- وزوز گوش یا احساس پری گوش
- حذف سایر علل شناخته شده که این علائم مشترک را دارند.
ارزیابی شنوایی
تست شنوایی (شنوایی سنجی) ارزیابی می کند که شما صداها را در زیر و بم ها و شدت های مختلف تا چه اندازه می شنوید و تشخیص می دهید و چطور بین کلمات با صدای مشابه را از هم متمایز می دهید. افراد مبتلا به بیماری منیر معمولاً در شنیدن فرکانس‌های پایین یا ترکیب فرکانس‌های بالا و پایین مشکل دارند و شنوایی آنها در فرکانس‌های میانی طبیعی است.
ارزیابی تعادل
بین دوره های حمله ی سرگیجه، حس تعادل برای اکثر افراد مبتلا به بیماری منیر به حالت عادی باز می گردد. اما باز هم ممکن است یک سری مشکلات تعادلی داشته باشید. تست هایی که عملکرد گوش داخلی را ارزیابی می کنند عبارتند از:
ویدیونیستاگموگرافی (VNG). تست VNG عملکرد تعادل را با بررسی حرکت چشم ها ارزیابی می کند. در واقع حسگرهای مربوط به تعادل در گوش داخلی با ماهیچه هایی که حرکت چشم را کنترل می کنند مرتبط هستند. این ارتباط به شما این امکان را می دهد که بتوانید سر خود را حرکت دهید در حالی که چشمان خود را روی یک نقطه متمرکز کنید.
تست صندلی چرخان. مانند VNG، عملکرد گوش داخلی را بر اساس حرکت چشم ها ارزیابی می کند. شما روی یک صندلی چرخان با کنترل کامپیوتری می نشینید که با چرخش صندلی قسمت تعادلی گوش داخلی شما را تحریک می شود و اندازه گیری ها بر اساس حرکات چشم شما انجام می شود و اطلاعات ارزشمندی در رابطه با سیستم تعادل گوش داخلی به دست می آید.
آزمایش ومپ (VEMP). این آزمایش نه تنها برای تشخیص، بلکه برای نظارت بر بیماری منیر نیز بسیار کاربردی است. این تست که در همین سایت در قسمت تست VEMP به طور مفصل توضیح داده شده است، تغییرات مشخصی را در پاسخ گوش داخلی افراد مبتلا به بیماری منیر نشان می دهد.
پوسچروگرافی. این آزمایش که به صورت کامپیوتری آنالیز می شود نشان می‌دهد که به کدام بخش از سیستم تعادل یعنی بینایی، سیستم تعادل گوش داخلی، یا حس سوماتوسنسوری ماهیچه‌ها، تاندون‌ها و مفاصل – بیشتر تکیه می‌کنید و کدام قسمت‌ها ممکن است باعث ایجاد مشکل در تعادل شما شوند. در حالی که بند ایمنی به پای شما وصل است، با پای برهنه روی یک سکو می ایستید و تعادل خود را در شرایط مختلف حفظ می کنید.
تست ایمپالس سر ویدیویی (vHIT). این آزمایش از ویدئو برای اندازه گیری واکنش چشم به حرکت ناگهانی سر استفاده می کند. در حالی که روی یک نقطه نگاه و تمرکز می کنید، سرتان به سرعت و به طور غیرقابل پیش بینی چرخیده می شود. اگر هنگام چرخاندن سر چشمان شما از هدف خارج شود، یک رفلکس غیر طبیعی دارید.
الکتروکوکلئوگرافی (ECoG). تست EcochG در پاسخ به صداها، گوش داخلی را ارزیابی می کند. به وسیله ی این تست مشخص می شود که حجم مایع گوش داخلی به صورت غیرطبیعی افزایش پیدا کرده است یا خیر.
آزمایش هایی برای رد سایر بیماری ها
آزمایش‌های خون و اسکن‌های تصویربرداری مانند MRI ممکن است برای رد کردن اختلالاتی که می‌توانند مشکلاتی مشابه بیماری منیر ایجاد کنند، مانند تومور در مغز یا MS، استفاده شود.
درمان بیماری منییر
هیچ درمانی برای بیماری منیر وجود ندارد. تعدادی از درمان ها می توانند به کاهش شدت و دفعات دوره های سرگیجه کمک کنند. اما متاسفانه هیچ درمانی برای کم شنوایی وجود ندارد.
داروهای سرگیجه
پزشک شما ممکن است داروهایی را برای مصرف در دوره سرگیجه برای کاهش شدت سرگیجه تجویز کند:
داروهای بیماری حرکت، مانند مکلیزین یا دیازپام (والیوم)، ممکن است احساس چرخش را کاهش دهند و به کنترل تهوع و استفراغ کمک کنند. داروهای ضد تهوع، مانند پرومتازین، ممکن است حالت تهوع و استفراغ را در طول دوره سرگیجه کنترل کند.
داروهای طولانی مدت
پزشک ممکن است دارویی برای کاهش احتباس مایعات (ادرار آور) تجویز کند و توصیه کند مصرف نمک خود را محدود کنید. برای برخی افراد، این ترکیب (مصرف داروی ادرارآور و محدود کردن مصرف نمک) به کنترل شدت علائم و تعداد حملات بیماری منییر کمک می کند.
درمان ها و روش های غیر تهاجمی
برخی از افراد مبتلا به بیماری منیر ممکن است از سایر روش‌های درمانی و روش‌های غیرتهاجمی بهره ببرند، مانند:
- توانبخشی. اگر بین دوره‌های سرگیجه مشکلات تعادلی دارید، درمان توانبخشی دهلیزی ممکن است تعادل شما را بهبود بخشد.
- سمعک. سمعک در گوش مبتلا به بیماری منییر ممکن است شنوایی شما را بهبود بخشد. پزشک می‌تواند شما را به یک متخصص شنوایی‌شناس ارجاع دهد تا بهترین گزینه سمعک برای شنوایی شما را برایتان تجویز کند.
- روش درمانی فشار مثبت. برای سرگیجه ای که درمان آن سخت است، این درمان شامل اعمال فشار به گوش میانی برای کاهش تجمع مایع در گوش داخلی است. دستگاهی به نام مولد پالس منیت (Meniett)، پالس های فشاری را از طریق یک لوله تهویه به کانال گوش وارد می کند. شما درمان را در خانه انجام می دهید، معمولاً سه بار در روز و هر بار به مدت پنج دقیقه.
روش درمانی فشار مثبت در برخی از مطالعات بهبود علائم سرگیجه، وزوز گوش و فشار گوش را نشان داده است، اما در برخی دیگر نه. اثربخشی طولانی مدت آن هنوز مشخص نشده است.
اگر درمان های محافظه کارانه ذکر شده در بالا موفقیت آمیز نبودند، پزشک ممکن است برخی از این درمان های تهاجمی تر را توصیه کند.
تزریقات گوش میانی
داروهایی که به گوش میانی تزریق می‌شوند و سپس در گوش داخلی جذب می‌شوند، ممکن است علائم سرگیجه را بهبود ببخشند. این درمان در مطب پزشک انجام می شود. تزریقات موجود عبارتند از:
جنتامایسین، آنتی بیوتیکی که برای گوش داخلی سمی است، عملکرد مربوط به تعادل گوش را کاهش می دهد و گوش دیگر مسئولیت تعادل را بر عهده می گیرد. با این حال، خطر کاهش شنوایی وجود دارد.
استروئیدها مانند دگزامتازون نیز ممکن است به کنترل حملات سرگیجه در برخی افراد کمک کند. اگر چه دگزامتازون ممکن است کمی کمتر از جنتامایسین موثر باشد، اما نسبت به جنتامایسین احتمال کمتری برای ایجاد کم شنوایی دارد.
عمل جراحی
اگر حملات سرگیجه مرتبط با بیماری منیر شدید و ناتوان کننده باشد و سایر درمان ها کمکی نکنند، جراحی ممکن است یک گزینه باشد.انواع روش های جراحی شامل:
- روش کیسه اندولنفاتیک. کیسه آندولنفاتیک در تنظیم سطح مایع گوش داخلی نقش دارد. در طی این روش، کیسه اندولنفاتیک فشرده می شود، که می تواند سطح مایع اضافی را کاهش دهد. در برخی موارد، این روش با قرار دادن یک شانت، لوله ای که مایع اضافی را از گوش داخلی شما تخلیه می کند، همراه است.
- لابیرنتکتومی. با این روش، جراح بخش تعادلی گوش داخلی را برمی‌دارد و در نتیجه هم تعادل و هم عملکرد شنوایی را از گوش آسیب دیده حذف می‌کند. این روش تنها در صورتی انجام می‌شود که قبل از جراحی کم شنوایی خود را در گوش مبتلا به کلی از دست داده باشید.
- قطع عصب دهلیزی. این روش شامل بریدن عصبی است که حسگرهای تعادل و حرکت را در گوش داخلی شما به مغز (عصب دهلیزی) متصل می کند. این روش معمولاً مشکلات سرگیجه را در حالی که سعی می‌کند شنوایی گوش آسیب‌دیده را حفظ کند، اصلاح می‌کند. این روش نیاز به بیهوشی عمومی و یک شب اقامت در بیمارستان دارد.
شیوه زندگی و درمان های خانگی
برخی از روش های مراقبت از خود می توانند به کاهش تأثیر بیماری منیر کمک کنند. این نکات را برای استفاده در طول یک دوره حمله بیماری منییر در نظر بگیرید:
- زمانی که احساس سرگیجه می کنید بنشینید یا دراز بکشید. در طول یک دوره سرگیجه، از چیزهایی که می تواند علائم و نشانه های شما را بدتر کند، مانند حرکت ناگهانی، نورهای روشن و خیره کننده، تماشای تلویزیون یا مطالعه اجتناب کنید. سعی کنید روی جسمی که در حال حرکت نیست تمرکز کنید.
- در حین و بعد از حملات سرگیجه استراحت کنید. برای بازگشت به فعالیت های عادی خود عجله نکنید.
- توجه داشته باشید که ممکن است تعادل خود را از دست بدهید. افتادن می تواند منجر به آسیب جدی شود. اگر در شب بیدار می شوید از نور مناسب استفاده کنید. اگر مشکلات تعادلی مزمن دارید، یک عصا برای راه رفتن ممکن است به ثبات کمک کند.
تغییر سبک زندگی
برای جلوگیری از شروع حمله سرگیجه، موارد زیر را امتحان کنید.
- نمک را محدود کنید. مصرف غذاها و نوشیدنی های سرشار از نمک می تواند احتباس مایعات را افزایش دهد. برای سلامت کلی، کمتر از 2300 میلی گرم سدیم در روز مصرف کنید. کارشناسان همچنین توصیه می کنند که نمک مصرفی خود را به طور مساوی در طول روز پخش کنید.
- کافئین، الکل و تنباکو را محدود کنید. این مواد می توانند بر تعادل مایع گوش داخلی شما تاثیر بگذارند.
کنار آمدن و پشتیبانی
بیماری منیر می تواند بر زندگی اجتماعی، بهره وری و کیفیت کلی زندگی شما تاثیر بگذارد. هرچه می توانید در مورد وضعیت خود بیاموزید و با افرادی که این بیماری را دارند صحبت کنید.
آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک
احتمالاً ابتدا به پزشک خانواده خود مراجعه می کنید. پزشک شما ممکن است شما را به یک متخصص گوش، حلق و بینی (ENT)، یک متخصص شنوایی شناسی (ادیولوژیست)، یا یک متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهد. در ادامه اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات با پزشک آماده شوید.
وقتی نوبت ویزیت گرفتید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً قبل از تست ها باید ناشتا باشید یا خیر. فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:
- علائم شما، به ویژه علائمی که در طول یک دوره دارید، چقدر طول می کشد و چند بار رخ می دهد
- اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده، تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانوادگی
- تمام داروها، ویتامین‌ها یا مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید، از جمله دوز آنها
- در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه خود ببرید تا به شما کمک کند اطلاعاتی را که به شما داده شده به خاطر بسپارید.
- سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید.
در مورد بیماری منیر، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:
- چه چیزی احتمالاً باعث ایجاد علائم من می شود؟
- دلایل احتمالی دیگر برای علائم من چیست؟
- چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
- آیا وضعیت من احتمالا موقتی است یا مزمن؟
- بهترین اقدام چیست؟
- جایگزین های درمانی که شما پیشنهاد می کنید چیست؟
- من بیماری دیگری نیز دارم ( آن را عنوان می کنید). چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
- آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
- آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
- آیا بروشوری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید. پزشک شما احتمالاً چندین سوال از شما میپرسد، مانند:
- علائم شما از چه زمانی شروع شد؟
- علائم شما هر چند وقت یک بار رخ می دهد؟
- شدت علائم شما چقدر است و چقدر طول می کشد؟
- به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را تحریک می کند؟
- به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را بهبود می بخشد؟
- به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را بدتر می کند؟
- آیا قبلا مشکل گوش داشتید؟ آیا کسی در خانواده شما سابقه مشکلات گوش داخلی دارد؟
کلینیک تخصصی اکسیژن دارای دستگاه های به روز برای ارزیابی شنوایی، سرگیجه و وزوز گوش است و متخصصین ماهر تلاش می‌کنند تا یک ارزیابی دقیق و با کیفیتی را تضمین کنند. برای گرفتن نوبت و همچنین مشاوره با شماره 09197698128 تماس حاصل فرمایید.
